Pobre Deus.
Só é un velllo megalomaníaco.
O peso da súa omnipotencia
xa lle fixo botar chepa.
Parecíalle a Atlas
que o peso do mundo
era demasiado para levar sobre os ombros.
Que diría entón
se sobre el descansase o universo enteiro?
Dise
que non hai mellor cego
que aquel que non quere ver.
Pero o desgraciado Deus
non pode optar a eso.
O seu poder condénao a obsevar,
a estar presente
en todos os desgraciados actos
que a cada minuto se producen arredor do planeta.
Desexou arrincarse os ollos
pero aora esre decrépito vello
está demasiado cansado coma para intentar sequera
preocuparse polas súas creacións.
Nin con todo o seu poder
puido cambiar a naturaleza da súa
“perfecta obra de arte”.
No comments:
Post a Comment