Todo comeza co camiño.
Ese camiño que sen ir a
ningures,
leva a todas partes.
Ese momento antes do
primeiro paso
no que o horizonte se enche
de posibilidades.
Ata que ese primeiro paso,
como se un disparo ao
corazón do horizonte se tratase,
reduce a inmensa parte das
esperanzas
a diminutas lascas de
cristal.
E ninguén se decata
ata que trala primeira ducia
de pasos
os cristais comezan a
ferirlle os pés.
No comments:
Post a Comment