Nadando nun mar de sombras,
perseguindo un pequeno peixe
brillante,
os dedos tratan de pecharse ao seu redor
pero a súa mollada pel
sempre esvara.
Noite tras noite nadando sen
descanso,
ignorando os berros que
tódolos músculos profiren,
sabendo que a mínima
vantaxe que sexa dada
será nefasta.
Ansiando, cada vez de forma
máis feble,
que chegue o día no que o
peixe esvaradío
deixe de fuxir
e decida achegarse.
Temendo ao mesmo tempo,
que esa luz ao final do
túnel
resulte ser un tren
achegándose.
No comments:
Post a Comment