O abismo ábrese baixo os
teus pés.
Unha infinita extensión
de escuridade.
Os teus dedos comezan a
ceder.
Unha dor insoportable.
A esperanza de salvación
esváese.
Unha resignación
abrasadora.
Pensamentos de morte e
sufrimento acoden ó teu cerebro.
Unha agonía esnaquizante.
Non podes evitar imaxinar
a caída.
Unha danza entre as néboas
da ignorancia,
xirando entre as penas,
pés que se moven
frenéticos,
marcando un ritmo,
un réquiem desolador,
notas que se gravan con
lume na túa pel,
nesa mesma pel que sinte a
ansia,
a necesidade de sangue das
augas que corren ao fondo.
Notas un sabor metálico
na lingua,
e de súpeto todo cobra
sentido.
Benvido ao Hades.
No comments:
Post a Comment