Nada mellor?
Esperanza.
Fracaso.
O inevitable ciclo que segue a miña vida.
Xa que naufrago,
non podería polo menos
elixir en que porto vou acabar?
Extrañas correntes sen dirección coñecida
divírtense levándome lonxe da praia.
Estarei acaso condenado
a rematar esnaquizado
contra as afiadas rochas da desgracia?
Se tan sequera atopase
un simple madeiro ó que aferrame...
Pero as xélidas augas deste mar
xa case enfriaron totalmente
o escaso ánimo que tiña.
Só unha cousa teño agora por segura,
e é que baixando
nalgún momento tocarei fondo.
No comments:
Post a Comment