Fuga na tubería principal.
A gota quere fuxir do sistema,
farta da opresión e da represión
do frío e duro cobre.
Precipítase dende as alturas,
buscando aventuras,
coa esperanza de chegar a ser chuvia.
Duro é o comezo do éxodo.
Terrible a aterraxe.
Frío e duro é tamén o chan.
Lisiada pero animada
arrástrase lentamente pola superficie,
ollando á saída.
Mais primeiro obstáculo.
Un trapo.
A fuga xa foi percibida
e rápidamente tapada.
E a gota limpada.
Atrapada entre o tecido,
viaxa a outro mundo,
outros horizontes.
Mais segundo obstáculo.
Cando o trapo é retorcido cae,
nunha nova prisión,
de plástico.
Aquí esvaécense as esperanzas da nosa gota,
entre outras moitas que sofren o seu mesmo destino,
antes de acabar nas fauces dun pequeno ser canino.
