May 28, 2012

Cautivo


Camiñarei coas mans atadas,
prisioneiro das miñas decisións.
Camiñarei coa cabeza baixa,
para non mirar aos ollos á verdade.
Dous finais ábrense ante min.
Fuxirei para que a morte me alcance pola espalda?
Afrontarei o destino que eu mesmo creei?
Ningún sinal vin no meu percorrido,
nada que me advertise de onde me estaba metendo.
Fatalismo e optimismo,
dúas conciencias separadas que loitan no interior.
Dá igual cal das dúas saia vencedora,
o resultado, antes ou despois,
sempre será a dor.  

No comments:

Post a Comment