Saga do Fénix VI - O Sabio

Decidido a romper coas cadeas,

coas ataduras que o unen ó seu pasado.

Nunha man leva un feixe de candeas,

na outra un pesado bidón ben pechado,

O demacrado ancián fai o seu movemento

e encorvado avanza contra o vento.

A vida para el xa perdeu o sentido,

xa se extende máis do que debería ter vivido,

tras mil combates o seu corpo xa está curtido.

E tempo despois un cazador extraviado

comtempla entre as árbores, abraiado,

un delgado corpo totalmente calcinado.

Novas lendas antigas

Letras vellas.

De heroes antigos.

De batallas gañadas e de guerras perdidas.

Historias esquecidas.

Palabras durmidas,

entre moreas de papeis que apodrecen.

Aquí e alá,

a medida que calan os bardos,

as lendas desaparecen.

Nas prazas non se amorea xa a xente.

As cancións xa non traen novas.

As armas dos soldados perden o brillo,

pero a pluma renova o seu filo.

Indignados escritores parten nunha misión de busca.

Respladece nos seus ollos a decisión.

Con lanzas de tinta acabarán co fero dragón

e traerán de regreso á súa querida musa.

Muutos

Medo a que a rutina cambie,

horror ante a idea de mudar,

a que a comodidade acabe.

A situación debe evolucionar,

aínda que sexa tan confortable,

algún día haberá que madurar.

Non, seguir así non é viable,

é un deber unirse ao progreso,

por máis que sexa algo cuestionable.

A razón vai cobrando ben de peso,

o futuro non debe ser estático,

opción hai de actuar con exceso:

Rematar convertido nun fanático.